Soms komen er momenten in het leven dat je je verloren of verdrietig voelt. Misschien overvalt je een zwaar gevoel, alsof je hart verlangt naar een knuffel—een teken van liefde en troost van iemand die dicht bij je staat. Je denkt aan die ene vriend of vriendin die je zo goed begrijpt, die je met een warme omarming gerust zou kunnen stellen.
Maar wat als er niemand in de buurt is? Wat als je er op dat moment alleen voor staat en zelf die troost moet vinden? In zulke momenten lijkt het moeilijk om je beter te voelen, omdat we vaak gewend zijn onze liefde en troost van buiten onszelf te zoeken. Maar wat als je ontdekt dat je die liefde en warmte ook in jezelf kunt vinden? Wat als je die knuffel aan jezelf kunt geven, op een manier die net zo helend is?
Het begint met een eenvoudige, maar diepe handeling: leg je rechterhand op je linkerhand. Voel het contact tussen je huid. Begin langzaam, bewust over je linkerhand te wrijven. Voel de warmte van je eigen aanraking. Deze aanraking symboliseert de zorgzaamheid die je naar jezelf kunt tonen, het is een gebaar van zelfliefde en compassie.
Terwijl je dit doet, zeg zachtjes tegen jezelf: “Wat naar dat je je zo voelt. Wat verdrietig dat je dit gevoel al zo lang met je meedraagt, zonder dat je echt de ruimte hebt gekregen om het te verwerken. Of misschien heb je jezelf nooit die ruimte gegund, omdat je er niet aan toe was, omdat het te moeilijk leek. Het spijt me dat ik niet altijd voor je heb gezorgd zoals je verdiende. Het spijt me voor de momenten dat ik jou pijn heb gedaan, dat ik handelde uit angst of onwetendheid. En het spijt me voor de dingen die ik níet heb gedaan, voor de kansen die ik heb laten liggen om jou te steunen en te helen. Vergeef me, ik hou van je.”
Door deze woorden uit te spreken, geef je erkenning aan jezelf. Je staat stil bij het feit dat het oké is om je kwetsbaar te voelen, dat het menselijk is om fouten te maken of pijn te hebben. Je erkent de pijn en de kwetsuren die je misschien al zo lang in jezelf hebt vastgehouden, zonder oordeel. En door dat te doen, geef je jezelf de kans om te beginnen met loslaten.
Stel je eens voor dat je op een plek staat die voor jou symbool staat voor vrijheid—een plek waar je ademruimte voelt en waar niets of niemand je gevangenhoudt. Misschien is het een weidse open ruimte, een groene weide, of een rustig strand met de zachte geluiden van de zee. Voel die vrijheid door je lichaam stromen, alsof het jouw energie opnieuw vult, alsof de zwaarte van je schouders begint weg te smelten.
Laat dat gevoel van vrijheid en ruimte zich uitbreiden naar het gebied waar je die pijn of emotie al die tijd hebt vastgehouden. Sta jezelf toe om te beseffen dat je dat oude, vertrouwde gevoel niet meer hoeft vast te houden. Misschien voelde het ongemak zelfs veilig, omdat het zo bekend was. Maar wat als je ontdekt dat er iets nieuws op je wacht, iets moois, liefdevols en vervullends?
Wat als het nieuwe gevoel van liefde en vrijheid dat op je wacht veel zachter, lichter en liefdevoller is dan je je ooit had kunnen voorstellen? Waarom zou je jezelf klein houden, gevangen in oude patronen en pijnen, terwijl je de kracht hebt om te bloeien en groot te zijn? Jij verdient het om jezelf de ruimte te geven om te groeien, om lief te hebben en bemind te worden—en die liefde begint bij jezelf.
Elke keer dat je deze oefening doet, zul je merken dat er iets verandert. De zwaarte, de pijn of het verdriet waar je misschien zo vertrouwd mee bent geraakt, begint langzaam weg te ebben. Het gevoel verliest zijn greep op je, niet omdat je het wegduwt, maar omdat je het met liefde en aandacht hebt erkend.
Je lichaam wil gezien worden. Het wil niet langer genegeerd worden of weggestopt. Het wil liefde ontvangen. En voordat je die liefde aan de wereld en aan anderen kunt geven, mag je leren om diezelfde liefde aan jezelf te geven. Dit is de essentie van zelfliefde: niet alleen het fijne in jezelf omarmen, maar ook de delen die pijn doen, die kwetsbaar zijn. Door dit te doen, leer je jezelf op een dieper niveau kennen, en leer je hoe waardevol en krachtig zelfcompassie kan zijn.
Weet dat, elke keer wanneer je jezelf op deze manier aandacht geeft, je je eigen innerlijke wonden aan het helen bent. Je biedt jezelf de ruimte om te groeien en te transformeren. Je leert om jezelf volledig te accepteren, met al je kwaliteiten, maar ook met je imperfecties. En door jezelf die liefde te schenken, creëer je een fundament van kracht en veerkracht in jezelf.
Dus als je weer een moment van verdriet, pijn of eenzaamheid ervaart, weet dan dat je altijd deze oefening kunt doen. Plaats je hand op je andere hand, voel de warmte, spreek liefdevolle woorden tot jezelf. Herhaal het zo vaak als nodig, totdat je voelt dat je je eigen beste vriend of vriendin bent geworden. Jij bent degene die jezelf altijd kan omarmen, jezelf altijd kan troosten. En als je die zelfliefde eenmaal gevonden hebt, zul je zien dat het makkelijker wordt om ook anderen vanuit diezelfde liefde en compassie te benaderen.
Het begint bij jou. Omarm jezelf, en geef jezelf de liefde die je verdient.
Liefs jessica